Aleksandra Gabrysiak urodziła si 16.04.1942 r. w Radzyminie (diecezja warszawsko-praska). Była lekarką i opiekunką chorych oraz działaczką społeczną. 26.X. 2024 w gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w Elblągu odbyło się uroczyste otwarcie procesu beatyfikacyjnego tej zamordowanej brutalnie w 1993 r. polskiej lekarki .
Postulatorem w procesie jest ks. dr Marcin Pinkiewicz, (tel. 664 493 821, E-mail: pin-mar@wp.pl) a wice postulatorami: ks. dr Jan Uchwat (tel. 508 409 192, E-mail: juchwat@wp.pl ) oraz dr Małgorzata Prusak, prezes Stowarzyszenia Farmaceutów Katolickich Polski ( tel. 605 257 780, E-mail: mprusak1@poczta.onet.pl )
Oficjalną część otwarcia procesu poprzedziła Msza święta sprawowana według formularza o Duchu Świętym. Przewodniczył jej biskup elbląski Jacek Jezierski, który w wygłoszonym kazaniu przypomniał nauczanie Kościoła na temat świętości. Po Mszy odbyła się sesja trybunału beatyfikacyjnego, która miała charakter otwarty. Uczestniczyli w niej wierni świeccy: środowisko lekarskie Elbląga i Trójmiasta, rodzina i przyjaciele Doktor Oli. Od tego momentu Aleksandrze Gabrysiak przysługuje tytuł: Sługi Bożej lub Służebnicy Bożej.
Doktor Aleksandra Gabrysiak w 1968 r. ukończyła studia na Akademii Medycznej w Gdańsku. Przez studia i pracę była związana z Gdańskiem, Tczewem, Gniewem, a od 1975 roku też z Elblągiem. Tu ostatecznie zamieszkała. Cierpiała na nieuleczalną chorobę, która utrudniała możliwości jej swobodnego poruszania się ale swoje życie poświęciła pomocy drugiemu człowiekowi. Proces beatyfikacyjny toczy się o uznanie jej heroiczności jako chrześcijanki, która opiekowała się chorymi, uzależnionymi, więźniami i alkoholikami. Pomagała im opanowywać ich własne nałogi i z nich wychodzić – przypomniał bp Jezierski.
Była osobą religijną, w zasadzie każdego dnia uczestniczyła we Mszy świętej i przystępowała do Komunii świętej. Systematycznie korzystała z sakramentu pokuty. W 1973 r. wstąpiła do świeckiego instytutu życia konsekrowanego, w którym złożyła wieczystą profesję w 1976 roku. Więź z Jezusem stanowiła dla niej źródło inspiracji dla głębszego życia duchowego i apostolskiego.
W 1974 r. adoptowała porzuconą w gdyńskim szpitalu dziewczynkę, Marię. Ta decyzja znacząco wpłynęła na jej życie. W Elblągu angażowała się w działalność świeckich katolików, skupionych w Klubie Inteligencji Katolickiej. Prowadziła działalność społeczną i charytatywną przez pracę z małżonkami i rodzinami, osobami uzależnionymi. Zajmowała się także samotnymi matkami oraz porzuconymi dziećmi, dla których starała się znaleźć nowy dom. Przyczyniła się do powstania Domu Samotnej Matki w Elblągu. Pomagała w Domu dla Bezdomnych w Elblągu, prowadzonym przez siostry albertynki. Okazywała też pomoc osadzonym w Areszcie Śledczym w Elblągu. Niosła pomoc osobom terminalnie chorym w hospicjum w Elblągu. Została zamordowana – wraz z przysposobioną córką Marią – w dniu 6 lutego 1993 roku, przez swojego podopiecznego, we własnym mieszkaniu w Elblągu. Jej pogrzeb odbył się 15 lutego 1993 r. w Elblągu i był publiczną manifestacją wiary.
Pamięć o doktor Oli jest najżywsza w środowisku medycznym i około medycznym Trójmiasta. Pamięć kultywowana jest przez rozmaite corocznie organizowane wydarzenia, spotkania, sesje. Aleksandra Gabrysiak patronuje różnym dziełom czy nagrodom w Trójmieście. Towarzyszy temu często aspekt religijny, modlitewny itp. https://diecezja.elblag.pl/home/show/page-37/
