3.XI.2022 List w sprawie szczepienia dziecka szczepionką alternatywną.

Na adres Oddziału Mazowieckiego KSLP dotarł 27.X.2022 r. list pani K.K. matki małego dziecka  „odnośnie możliwości zaszczepienia dziecka szczepionką niezarejestrowaną w Polsce”. Zarząd OM KSLP  ustosunkował się wobec spraw poruszonych w liście.

Szanowna Pani,                                                                                                                Warszawa 3.XI.2022                                                                                                             

w odpowiedzi na Pani list z dnia 18.X.2022 r., który dotarł do nas 27.X.2022 r., – „odnośnie możliwości zaszczepienia dziecka szczepionką niezarejestrowaną w Polsce”, pragniemy ustosunkować się do ważnych spraw poruszonych przez Panią w liście.

Cieszy nas sprzeciw Pani sumienia wobec aborcji. Jako lekarze katoliccy także przeciwstawiamy się kulturze śmierci oraz coraz szerzej zakrojonym atakom na życie. Cieszy nas także deklaracja wykonania szczepień ochronnych u Pani dziecka. Problem etyczności szczepionek był poruszany wielokrotnie w różnych gremiach naukowych i bioetycznych. Nasze stowarzyszenie nie jest instytucją zajmującą się szczepieniami w Polsce ani dystrybucją jakichkolwiek leków, w tym na import docelowy. Kompetentnymi instytucjami w tej sprawie są: Ministerstwo Zdrowia, Polskie Towarzystwo Wakcynologii oraz Konsultant Krajowy Pediatrii.

Rozumiemy, że pragnie Pani kierować się sumieniem. Skierowała Pani list do lekarzy Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, którzy w ramach swojej działalności statutowej, nie zajmują się badaniem dzieci oraz kwalifikacją do szczepień. Lekarzem, z którym powinna Pani skonsultować problemem wątpliwości co do zastosowania danej szczepionki jest pediatra w placówce realizującej szczepienia u Pani dziecka. Zgodnie z komunikatem Ministerstwa Zdrowia[1], zapotrzebowanie na import docelowy z zagranicy wystawia lekarz prowadzący, który po zbadaniu pacjenta może wydać zaświadczenie lekarskie zawierające pełną informację o chorobie dziecka i powodach konieczności korzystania z leku niedostępnego na trenie Polski. Zamawia produkt, który ma być zastosowany w danej placówce leczniczej. Każde zapotrzebowanie musi zostać zatwierdzone przez krajowego lub wojewódzkiego Konsultanta Pediatrii. Nie znamy przypadku wydania zgody konsultanta na import docelowy szczepionek przez Panią wymienionych.

Zgodnie z etyką lekarską, dopóki Rodzic nie podpisze zgody na szczepienie dziecka, żaden lekarz, nie może określonego szczepienia wykonać. Problemem etycznym staje się wtedy narażanie dziecka niezaszczepionego na ryzyko zachorowania na potencjalnie groźne dla niego i innych osób choroby. Problemem etycznym jest też zastosowanie nieznanej alternatywnej szczepionki, korzystającej z linii komórkowych zwierzęcych, która nie była dotąd stosowana w Polsce, jest transportowana międzykontynentalnie i brak jest dostępnych badań co do efektu jej ochronnego działania u dzieci w populacji polskiej. Ponieważ import docelowy stanowi wyjątek od ogólnej zasady, że każdy produkt leczniczy musi uzyskać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu w danym kraju przez Prezesa Urzędu Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, rodzi się pytanie kto będzie ponosił odpowiedzialność za powikłania wykonanej indywidualnie procedury oraz ewentualny brak realnej ochrony przed zachorowaniem u szczepionego dziecka.  

Zachorowanie na różyczkę, szczególnie w początkowym okresie ciąży, grozi powstaniem zespołu ciężkich wielonarządowych wad u rozwijającego się płodu. Problemem etycznym jest w tej sytuacji fakt odkładania u wielu dzieci szczepienia ze względu na informacje publikowane przez ruchy anty – szczepionkowe lub długiego czasu oczekiwania na etyczną szczepionkę. To naraża młode kobiety w ciąży na ryzyko różyczki wrodzonej u ich dzieci i ich trwałe kalectwo. Jest niemożliwe uniknięcie ryzyka zakażenia kobiety ciężarnej, które może wywołać upośledzenie u jej dziecka, nawet jeśli zakażenie różyczką osoby mającej kontakt z tą kobietą zostanie zdiagnozowane w pierwszym dniu wysypki. Realizacja Kalendarza Szczepień w Polsce ma na celu zapobiegać przenoszeniu zakażenia wśród dzieci, poprzez wczesną immunizację całej populacji. Żadna matka nie chce, aby jej dziecko stało się kaleką z powodu tego, że zachorowała na różyczkę w ciąży. Powszechne szczepienie spowodowało znaczny spadek zachorowalności na wrodzoną różyczkę przez zmniejszenie ryzyka zakażenia się kobiet ciężarnych.  Fale epidemii różyczki jednak okresowo wracają, były obserwowane w 1997 r. i 2000 r. Te epizody odradzania się choroby wśród młodych dorosłych, świadczą o tym, że utrzymuje się krążenie wirusa, z powodu niewystarczającej liczby szczepień. Dlatego wyeliminowanie wrodzonej różyczki uważa się obecnie za priorytet w publicznej opiece zdrowotnej.

Linie komórkowe WI-38 oraz MRC-5. pochodzące z materiału ludzkiego pobranego w wyniku zabiegów aborcji przeprowadzonych w 1964 i 1966 roku wykorzystuje się do produkcji szczepionek od lat 60. XX w.[2] Wykonane po decyzji matek aborcje nie miały na celu pobrania materiału do wyprowadzenia linii komórkowych. Obie linie komórkowe są aktualnie sztucznie podtrzymywane jako linie ciągłe a do ich obecnego istnienia i wytwarzania współczesnych szczepionek żadne dziecko nie zostało abortowane. Linie te są także wykorzystywane przy wytwarzaniu leków przeciwko poważnym chorobom: hemofilii, reumatoidalnemu zapaleniu stawów, mukowiscydozie, wściekliźnie i polio.

Zależy nam na promowaniu alternatywnych sposobów wytwarzania szczepionek całkowicie wolnych od zła moralnego. Na temat tego złożonego problemu etycznego w sprawie dopuszczalności szczepienia dzieci szczepionkami przygotowanymi z linii komórkowych z abortowanych płodów ludzkich, Papieska Akademia Życia (Pontificia Academia pro Vita) na zlecenie Kongregacji Doktryny Wiary, opracowała stanowisko mówiące, że jeśli są osoby narażone „na znaczne zagrożenia dla ich zdrowia, szczepionki, które są wątpliwe moralnie, mogą być tymczasowo stosowane.[3] Dotyczy to zwłaszcza szczepień przeciwko różyczce. Decyzja o szczepieniu nieetyczną szczepionką „nie powinna być błędnie interpretowana jako deklaracja legalności ich produkcji, obrotu i stosowania (…) To niesprawiedliwy wybór alternatywny, który należy jak najszybciej wyeliminować”. Międzynarodowe Katolickie Stowarzyszenie Medyczne – Catholic Medical Association (CMA), zrzeszające lekarzy w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, opublikowało w 2005 roku dokument, odnowiony w 2015 r. stwierdzający, że: „Rodzice i lekarze mogą stosować obecne szczepionki bez niemoralnej współpracy przy aborcji „tymczasowo”, gdy nie ma dostępnej etycznej alternatywy i „tak, jak jest to  konieczne, aby uniknąć poważnego ryzyka nie tylko dla swoich dzieci, ale także (…) dla zdrowia  populacji jako całości”[4]  CMA potępia nielegalną współpracę firm farmaceutycznych w zakresie aborcji przy produkcji szczepionek i zachęca do stosowania etycznych alternatyw, oraz wzywa  producentów szczepionek, FDA[5] i urzędników państwowych do udostępnienia  produktów tak szybko, jak to możliwe, które nie są hodowane na liniach komórkowych uzyskanych z aborcji.

Celem osób realizujących szczepienia nie jest współpraca ze złem aborcji, ale działanie na rzecz dobra matek oraz ich dzieci, także Pani Dziecka.

Z uszanowaniem ,  

dr Grażyna Rybak,  Prezes Oddziału Mazowieckiego bł. dr Ewy Noiszewskiej i  Zarząd Oddziału Mazowieckiego,  Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich  

  [1] https://www.gov.pl/web/zdrowie/komunikat-ministra-zdrowia-w-sprawie-tzw-importu-docelowego-w-zwiazku-z-uruchomieniem-od-1-stycznia-2021-r-systemu-obslugi-importu-docelowego-soid

[2] https://www.mp.pl/szczepienia/specjalne/250300,linie-komorkowe-hek-293-i-perc6

[3] Papieska Akademia Życia, PONTIFICIA ACADEMIA, PRO VITA, Il Presidente, Prot.nP/3431 https://www.immunize.org/talking-about-vaccines/vaticandocument.htm,

[4] https://www.cathmed.org/programs-resources/health-care-policy/resolutions/vaccines/

[5] Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków ( FDA) jest federalną agencją Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej,   odpowiedzialną za ochronę i promowanie zdrowia publicznego poprzez kontrolę i nadzór nad bezpieczeństwem żywności , wyrobów tytoniowych, suplementów diety , leków farmaceutycznych na receptę i dostępnych bez recepty, szczepionek, biofarmaceutyków , transfuzji krwi , urządzeń medycznych , promieniowania elektromagnetycznego, urządzeń emitujących kosmetyków ,  żywności i pasz dla zwierząt  oraz produkty weterynaryjne .