Już po raz piaty obradowało Forum Organizacji Pozarządowych Inspirowanych Katolicyzmem. Zyskały one wielką wiarygodność dzięki swojemu wkładowi w dobrobyt społeczny. Są geograficznie rozpowszechnione,różnorodne tematycznie, podejmują działania służące współpracy z organami decyzyjnymi
oraz prezentują nowe pomysły czerpane z Ewangelii i społecznego nauczania Kościoła. Pozwala to tym katolickim ruchom i organizacjom wprowadzać do naczelnych działań strategicznych i politycznych, ważne zagadnienia. To również wyjaśnia, w jaki sposób ewoluowała koncepcja i tożsamość Forum, aby zgromadzić różnorodne obszary wiedzy specjalistycznej w celu całościowej dyskusji wśród katolików.
W spotkaniu uczestniczyli dr Jose Maria Simon de Castelvi jest honorowym przezesem FIAMC , dr Robert Walley, założyciel i dyrektor wykonawczy MaterCare oraz dr Bogdan Chazan, przewodniczący Rady MaterCare International I Vice prezes KSLP .
7 grudnia 2019 r. w Watykańskim Pałacu Apostolskim Papież Franciszek przemówił do uczestników IV Światowego Forum Organizacji Pozarządowych Inspirowanych Katolicyzmem, które odbyło się w Rzymie w dniach 5-7 grudnia 2019 r. Temat przewodni Forum : Ku społeczeństwu bardziej inkluzywnemu (łączącemu wszystkich) Ojciec Święty zasugerował, że organizacje pozarządowe powinny koncentrować się na trzech obszarach: „Po pierwsze, formacja, ze względu na złożoność naszego świata i kryzys antropologiczny, w którym wzywamy do konsekwentnego świadectwa życia w celu pobudzenia dialogu i pozytywnej refleksji nad godnością człowieka.” „Po drugie, posiadanie środków niezbędnych do osiągnięcia wyznaczonych celów. Pamiętajmy o przypowieści o talentach.” „Wreszcie koordynowanie inicjatyw poprzez pracę zespołową. Doświadczenie wiary, wiedząc, że jesteśmy naczyniami łaski Pana, mówi nam, że jest to możliwe”.
Tekst przemówienia Papieża 7 XII 2019 r, podany przez Watykan:
Drodzy Przyjaciele, Liderzy Organizacji Pozarządowych Inspirowanych Katolicyzmem.
Z przyjemnością witam was wszystkich na Stolicy Piotrowej jako szczególny znak waszej komunii z Kościołem powszechnym. Jako przedstawiciele papiescy, przedstawiciele niektórych dykasterii Kurii Rzymskiej i członkowie inspirowanych myślą katolicką organizacji pozarządowych, przybyliście z różnych krajów świata, aby dzielić się doświadczeniami i refleksjami na temat społeczeństwa łączącego wszystkich. Dziękuję za tę inicjatywę, w ramach której pragniecie przedstawić konkretne świadectwo, aby pomóc najbardziej potrzebującym przyjęcia i włączenia do społeczeństwa, a tym samym uczynić nasz świat „wspólnym domem”. Wszystko to osiągacie dzięki doświadczeniom zarówno w terenie, jak i w międzynarodowym kontekście politycznym.
Wielu z was obawia się obecności w miejscach, w których toczą się dyskusje na temat praw człowieka, warunków życia ludzi, warunków życia, edukacji i rozwoju oraz innych problemów społecznych. W ten sposób demonstrujecie to, co Sobór Watykański II nazwał „obecnością Kościoła na świecie oraz jego życiem i działalnością w nim” (Gaudium et spes), 40). Dla Kościoła miejsca te stanowią „granicę”, na której może odgrywać znaczącą rolę. Jak stwierdził Sobór, mówiąc o współpracy chrześcijan w instytucjach międzynarodowych: „Różne katolickie organy międzynarodowe mogą pomagać społeczności narodów w drodze do pokoju, braterstwa i braterstwa; organy te należy wzmocnić poprzez zwiększenie liczby wyszkolonych członków, zwiększenie potrzebnych im dotacji oraz odpowiednią koordynację ich sił. Obecnie skuteczność działania i potrzeba dialogu wymagają wspólnego wysiłku” (ibid., 90). To oświadczenie Rady pozostaje aktualne i chciałbym poruszyć trzy jego aspekty: 1) formację członków, 2) dysponowanie niezbędnymi środkami oraz 3) koordynowanie inicjatyw poprzez „pracę zespołową”.
Po pierwsze, formacja. Złożoność naszego świata i kryzys antropologiczny, w którym wzywamy do konsekwentnego świadectwa życia w celu pobudzenia dialogu i pozytywnej refleksji nad godnością człowieka. Ten świadek wymaga dwóch rzeczy. Z jednej strony wielka wiara i pewność płynące ze świadomości, że jesteśmy narzędziami działania Boga na świecie; w tym sensie wydajność nie jest najważniejsza. Z drugiej strony potrzeba odpowiedniego profesjonalnego przygotowania w sprawach naukowych i ludzkich, aby zająć się nimi z perspektywy chrześcijańskiej. W tym względzie doktryna społeczna Kościoła oferuje ramy zasad kościelnych, które mogą pomóc lepiej służyć ludzkości. Zachęcam was do zaznajomienia się z tą doktryną, do wyszkolenia się w niej, aby móc „przetłumaczyć” go w swoich projektach. Potrzeba zapewnienia odpowiedniego szkolenia i edukacji jako sposobu na stawienie czoła złożonym problemom współczesnego życia społecznego i politycznego stanowi dziś priorytetowe zobowiązanie Kościoła. Dlatego chciałem wystosować ogólnoświatowy apel o zrekonstruowanie globalnego Paktu na rzecz edukacji, który może szkolić się na rzecz pokoju i sprawiedliwości, akceptacji narodów i powszechnej solidarności, uwzględniając jednocześnie troskę o nasz „wspólny dom” . Zachęcam was zatem do dalszego wzrostu profesjonalizmu i tożsamości kościelnej.
Po drugie, posiadanie środków niezbędnych do osiągnięcia wyznaczonych celów. Pamiętajmy o przypowieści o talentach. Tak, środki te są konieczne i ważne, ale może się zdarzyć, że czasami okażą się niewystarczające do osiągnięcia celów. Nie powinniśmy się zniechęcać, ale należy pamiętać, że Kościół zawsze dokonywał wielkich dzieł za pomocą ograniczonych środków. Z pewnością należy znaleźć te środki i wykorzystać nasze talenty w najlepszy możliwy sposób, ale w sposób, który pokazuje, że wszelka moc pochodzi od Boga i nie należy do nas. Stąd pochodzi bogactwo Kościoła; w rzeczy samej „Bóg jest w stanie obdarzyć cię wszelkim błogosławieństwem w obfitości, abyś zawsze mając wystarczającą ilość wszystkiego, mógł obficie uczestniczyć w każdym dobrym uczynku” ( 2 Kor 9: 8).
Wreszcie koordynowanie inicjatyw poprzez pracę zespołową. Doświadczenie wiary, wiedząc, że jesteśmy naczyniami łaski Pana, mówi nam, że jest to możliwe. Współpraca w ramach wspólnych projektów sprawia, że wartość naszych dzieł staje się jeszcze bardziej widoczna, ponieważ przynosi coś kojarzącego się z Kościołem: jego komunię, wspólną podróż w tej samej misji na rzecz dobra wspólnego poprzez „współodpowiedzialność” i wkład wszystkich. Wasze Forum chce być przykładem w tym zakresie. W rezultacie projekty, które realizujecie w różnych miejscach, łącząc siły z innymi organizacjami katolickimi oraz we wspólnocie z waszymi Pasterzami i Przedstawicielami Stolicy Apostolskiej w organizacjach międzynarodowych, będą miały rozszerzający się efekt zaczynu Ewangelii i światło i moc pierwszych chrześcijan. Dzisiejszy świat wzywa do nowej śmiałości i nowej wyobraźni, otwierając nowe ścieżki dialogu i współpracy, aby promować „kulturę spotkania”, w której zgodnie z twórczym planem Boga godność każdego człowieka jest najważniejsza.
Drodzy przyjaciele, Kościół i Papież potrzebują waszej pracy, waszego zaangażowania i waszego świadectwa na granicach społeczności międzynarodowej. Idź naprzód z odwagą i wciąż odnawianą nadzieją. Wielkie dzięki.
(© Libreria Editrice Watykan)
Relacja z V Forum w Rzymie -prof.B Chazan :
ND Rzymskie Forum, relacja prof.B.Chazan 13.XII.2019