Delegat OM KSLP dr n. med. Małgorzata Kępińska 25.02.2025 r. wzięła udział w konferencji prasowej zorganizowanej przez Koalicję na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły, celem pozostawienia w szkole zajęć z wychowania do życia w rodzinie (WDŻ). Członkowie – na czele z panią Agnieszka Pawlik Regulską – Koalicji zrzeszającej kilkadziesiąt organizacji, przed gmachem Ministerstwa Edukacji Narodowej sprzeciwiali się wprowadzeniu nowego przedmiotu o nazwie „edukacja zdrowotna” do szkół, uzasadniali, że wprowadzenie do podstawy programowej „edukacji zdrowotnej” z jednoczesnym usunięciem zajęć WDŻ jest sprzeczne z ustawą o planowaniu rodziny. W całym kraju odbywają się oddolne protesty przeciwko wprowadzeniu nowego przedmiotu do szkół. Manifestacje zorganizowano już m.in. w Gdańsku, Wrocławiu i Krakowie.
„ Lekarz neonatolog i pediatra dr Małgorzata Kępińska z Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich przekazała, że edukacja permisywna typu „C” przedstawia tylko biologiczne aspekty seksualności, pochwala zaspokajanie popędów i własnej przyjemności, a pomija odpowiedzialność, w tym uczuciowy i rodzicielski aspekt relacji. Wskazała, że w krajach europejskich i Skandynawii wiek inicjacji seksualnej jest niższy niż w Polsce, więcej jest tam ciąż kobiet nieletnich, więcej zarażeń HIV i chorobami wenerycznymi oraz więcej przestępstw o charakterze seksualnym. Mówiła, że na podstawie badań Instytut Profilaktyki Zintegrowanej po 26 latach obowiązywania „WDŻ” obserwuje się ochronę dzieci przed wczesną edukacją seksualną, upijaniem się i braniem narkotyków. – Spadł odsetek dzieci w wieku 15 lat, które przeszły inicjację seksualną. Podkreślam to jako lekarz, bo cały organizm człowieka musi dojrzeć do różnych funkcji – mówiła dr Kępińska.” https://warszawa.gosc.pl/doc/9158652.Edukacja-zdrowotna-jest-antyrodzinna-antymalzenskacałość
nagranie całej konferencji: https://www.ratujmyszkole.pl/men-chce-zlamac-prawo-pikieta-pod-ministerstwem-edukacji-narodowej/ ( wypowiedz dr M Kępińskiej :23.31- 33.2 minuty nagrania)
Krzyż Baryczkowski zajmuje miejsce centralne. Krzyż ten można nazwać po trzykroć Cudownym. Jako dzieło sztuki jest cudem artystycznym. Jego istnienie w mieście skazanym na nieistnienie jest cudem historycznym. Jego nieprzerwany przez pięć stuleci kult, który można opisać, oraz indywidualne doświadczenia Spotkania, których nie można opisać – są cudem teologicznym. Te trzy cuda – artystyczny, historyczny i teologiczny – w przedziwny sposób splatają się ze sobą w historii ludzi i pokoleń Warszawy i Mazowsza, jak natura, kultura i łaska.